Opracowany w 1956 roku na bazie samochodu FSO Warszawa, miał wspólne z nim podwozie, silniki (poza silnikiem 4C90) i układ jezdny. Rozwiązanie to z jednej strony przyczyniło się do dużej popularności tego samochodu i jego niskiej ceny, z drugiej zaś strony było powodem rozlicznych wad takich jak:
- niska trwałość elementów zawieszenia przedniego,
- wysoko położona skrzynia ładunkowa,
- wysoko położony środek ciężkości,
- zbyt mały rozstaw kół,
- ograniczone możliwości w zakresie wzrostu parametrów samochodu (szczególnie ładowności).